Жүрек өкпе реанимациясы алгоритм – Негізгі қадамдар

Жүрек тоқтаған немесе тыныс алу кенеттен тоқтаған кезде, жүрек-өкпе реанимациясы (ЖӨР) – адам өмірін сақтап қалу үшін дереу жасалатын алғашқы көмек түрі. Бұл күрделі көрінгенімен, негізгі қадамдарын әр адам білуі маңызды, себебі кез келген уақытта төтенше жағдай туындауы мүмкін.
Неліктен ЖӨР маңызды?
Жүрек пен өкпенің жұмысы тоқтағанда, миға және басқа органдарға оттегі бар қан бармай қалады. Бұл бірнеше минут ішінде адам өміріне қауіп төндіруі мүмкін. Уақытында және дұрыс жасалған жүрек-өкпе реанимациясы адамның тірі қалу мүмкіндігін бірнеше есе арттырады.
ЖӨР алгоритмі қандай?
ЖӨР-дің қазіргі кезде қолданылатын алгоритмі 3 негізгі кезеңнен тұрады:
1. Қауіпсіздікті бағалау және есін тексеру
Алдымен өзіңіздің және зардап шегушінің қауіпсіздігін тексеріңіз. Сосын адамның есі бар-жоғын тексеріңіз – қатты дауыстап сөйлеп, иығынан сілкіңіз. Егер жауап бермесе – келесі қадамға көшіңіз.
2. Жедел жәрдем шақыру және тыныс алуды бағалау
Жедел жәрдем қызметіне 103 нөмірі арқылы хабарласып, жағдайды баяндаңыз. Одан кейін тыныс алуын тексеріңіз: кеуде қозғалысына, дем алу дыбысына және ауыздан ауа шығуына назар аударыңыз. Егер адам тыныс алмаса немесе қалыптан тыс тыныс алса – бұл клиникалық өлім белгісі.
3. Кеудені басу және ауызбен тыныс үрлеу
30 рет кеудені басу – адамның төс сүйегінің ортасын 5-6 см-ге дейін басу керек, минутына шамамен 100-120 рет жиілікпен. Әрбір басу арасында кеудені толық қалпына келтіріңіз.
Содан кейін 2 рет жасанды тыныс үрлеңіз. Мұрынды жауып, ауызға ауызбен тығыз жанасып, шамамен 1 секунд бойы үрлеңіз. Кеуде көтерілуі тиіс.
❗ Егер жасанды тыныс үрлеуге сенім болмаса немесе жасай алмасаңыз, кеудені үздіксіз басуды жалғастырыңыз.
Балалар мен нәрестелерге ЖӨР
Жас ерекшелігіне байланысты кейбір айырмашылықтар болады. Балаларға бір қолмен, нәрестелерге екі саусақпен кеуде басу жасалады. Ауа үрлеу көлемі де аз болады.
Қашан тоқтату керек?
- Жедел жәрдем келгенде;
- Зардап шегуші өздігінен дем ала бастағанда;
- Қауіпсіздікке қатер төнген жағдайда;
- Көмек көрсетуші шаршап, жалғастыруға шамасы қалмағанда.